Fietsen naar Leipzig, dag 1: van Den Bosch naar Winnekendonk (14 juli 2025)

Yessss..., ik ga weer alleen op pad! Hoe fijn! Natuurlijk, met z'n tweeën vind ik gezelliger. Maar dat weegt niet op tegen het avontuurlijk gevoel van alleen op weg te gaan. Zelf te kunnen beslissen, al is het maar over de vraag: "Ga ik hier linksaf of rechtsaf?" Zelf verantwoordelijk zijn. Zelf contacten aanknopen. Eigenlijk gewoon: mezelf zien te redden. Met als grote voordeel: alleen heb ik veel makkelijker en meer contact met andere mensen. Dus echt alleen? Nee, dat ben ik eigenlijk zelden. 

Vandaag trap ik mijn fietstocht naar Leipzig af. Niet dat ik iets met Leipzig heb. Ik wil gewoonweg naar het oosten fietsen. Duitsland ken ik nog nauwelijks, de wind waait vaak uit het westen en Leipzig ligt op een mooie afstand. Daarbij: de route ernaar toe kan ik langs interessante en mooie plekken leggen. Bovendien ligt Leipzig in de voormalige DDR wat me extra aantrekt. 

De afgelopen maanden heb ik me in Duitsland verdiept, onder andere door het boek Duitsland van Helmut Walser Smith te lezen, over de vorming van Duitsland tot natiestaat. Daarnaast heb ik gepoogd mijn Duits te activeren door in het Duits het boek Kairos van Duitse schrijfster Jenny Erpenbeck te lezen. Ook heb ik allerlei podcasts geluisterd, onder andere over Johann Sebastian Bach en Johann Wolfgang (von) Goethe, die hun voetsporen hebben nagelaten in onder andere Eisenbach, Wiemar en Leipzig. In de loop van de jaren heb ik gemerkt dat zo'n reisvoorbereiding mijn reisplezier verhoogt: ik heb nu enorm zin in Duitsland!

Ik vertrek op de fiets van mijn huis. Tijdens deze eerste fietsdag heb ik een simpel doel: Duitsland bereiken. Mijn lief Jenno zwaait me uit. De eerste tientallen kilometers gaan over bekend terrein. Ik fiets wat paadjes waarvan ik weet dat ze mooi zijn. Het is lekker fietsweer. Mijn hoofd is nog niet helemaal in fietsstemming. Thuis was ik bezig in een 'memoir' dat mijn irritatie nogal opriep en onderweg ben ik in dialoog met de schrijfster ervan. Ik vertrouw erop dat ze vandaag uit mijn hoofd gaat verdwijnen. 

Door de bossen fiets ik naar Vinkel en langs Uden, en stop even bij een monument voor vluchtelingen die tijdens de eerste Wereldoorlog vanuit België naar het neutrale Nederland zijn gevlucht. Bij het buurtschap Oventje neem ik een kijkje in de Mariakapel en neem een bidprentje met Maria mee. Ik bevestig het bidprentje op mijn fietsstuur: Maria fietst vandaag met me mee. En weer verder gaat mijn tocht, langs vliegbasis Volkel, door bossen en tussen landerijen. Vlak na Vierlingsbeek steek ik met de pont de Maas over en rust even uit bij het kerkje van Aijen. Daarna: Deutschland!

Eerder dan gedacht stuit ik - net voorbij Kevelaer - op de leuke, kleine camping 'Zeltplatz Anna Fleuth' in Winnekendonk, nabij de rivier de Niers. Een prachtige plek en mijn lijf is toe aan rust. Bij de receptie koop ik een biertje om mijn simpele avondmaaltijd op te waarderen. Naast mijn tentje staat een tentje van een andere fietskampeerder. Een Duitse leeftijdsgenoot, maar ik kan het nog even niet aan. Ik voel me nog wat onwennig en sociaal onhandig. Vanavond heb ik aan mijn dagboek en e-reader nog even genoeg. Lekker vroeg duik ik mijn slaapzak in.