Iets over half negen ben ik alweer op pad. De zon komt net op en kleurt Alkmaar oranje. Het is rustig op straat; de stad moet nog tot leven komen. Er staat een stevige wind en de temperatuur zweeft rond het vriespunt. De bebouwing gaat geleidelijk aan over van mooi naar gewoontjes naar lelijk. Vuilverwerking, loodsen, afvalberg, schoorstenen, verkeer. Dit deel van het Trekvogelpad confronteert me genadeloos met de uitwassen van onze welvaart.
Op het fietspad loop ik rechttoe-rechtaan de polder in. De etappe van vandaag voert vooral over asfalt. Ik hen daarom mijn oude hardloopschoenen aangetrokken, waarop ik het meest soepel loop en het minst last van mijn voeten krijg. Ik heb er stevig de pas in, ondanks de ijzige tegenwind. Een vrouw op fiets roept me toe: "Stoer!"
De pont over het Noordhollands Kanaal is al bezig met de afvaart en gaat speciaal voor mij toch nog even in de achteruit. Hoe attent. Ik steek mijn duim op naar de pontschipper; ze lacht vrolijk terug. Het kanaal is ongeveer 200 jaar gelegen 'met de hand' gegraven, dus alleen met schoppen en kruiwagens. Het schijnt dat de arbeiders veel minder betaald kregen dan hen was beloofd, waarna ze meerdere malen in opstand kwamen. Eén van de slechts betalende aannemers is door de arbeiders gelyncht. Zoiets doet me deugd: gerechtigheid.
Na de pont loop ik de Schermer in, de polder die in 1635 is drooggelegd. Hoewel de uitbuiting van arbeiders me tegen de borst stuit, voel ik een zekere trots dat 'wij' dit soort dingen toen al voor mekaar konden boksen. Door het lege landschap met rechte polderwegen loop ik naar Driehuizen. Na 16 kilometers wordt het hoog tijd voor een lunch, lekker warm binnen bij De Vriendschap. Ik trakteer mezelf op paprikasoep en brood met groentekroketten.
Na Driehuizen komt het enige onverharde pad van vandaag, één kilometertje door de Eilandspolder. Ik wissel mijn hardloopschoenen om voor de trailrunschoenen. Voordat de Schermer was drooggevallen, was dit een eiland. Verderop in Noordeinde loop ik nog even het kerkje binnen. Afgelopen zomer was het kerkje volgestouwd met tweedehands boeken, maar nu is het leeg. Bij Graft neem ik een korte pauze bij de fundamenten van een oude hervormde kerk. Er staat een zuil met knopjes, waarmee ik mijn thee opluister met klassieke muziek. Ondertussen wissel ik mijn schoenen weer.
Via het pittoreske dorp De Rijp, vol met oude, houten huisjes, loop ik de Schermer uit. Aan gene zijde van de ringdijk ligt De Beemster, de polder die al in 1612 werd drooggemaakt en nu op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Over de ringdijk loop ik langs fort Spijkerboor, onderdeel van de Stelling van Amsterdam. Het besef van de rijke historie van dit stuk Nederland, maakt de saaiheid van het landschap goed.
Iets voorbij het fort wijzen de roodwitte tekens dat ik het pontje moet nemen, naar de overkant van - opnieuw - het Noordhollands kanaal. Huh? Terwijl ik op het pontje wacht, kijk ik vertwijfeld in mijn routeboekje uit 2003. Zo kom ik niet in Purmerend, waar ik in een kamer in een hostel heb geboekt. "Je bent er zeker bijna?" vraagt de pontschipper me. Ik deel hem in mijn twijfels. "Dan ga je hier toch gewoon linksaf naar Purmerend," oppert hij. "Ja maar... de tekens gaan rechtsaf!"
Op we de website van Wandelnet vind ik de juiste route, die niet naar Purmerend maar naar Wormerveer gaat. Hoe stom ook, die tekens vormen mijn houvast, dus sla ik rechtsaf. "Ik neem straks wel een bus naar Purmerend," beloof ik mezelf. Vier kilometer verderop, in Oostknollendam, pak ik inderdaad de bus. Bij het overstappunt, na een half uur in een bushokje zonder ramen, stap ik - inmiddels ijskoud - in de verkeerde bus, terwijl de goede bus een halve minuut later langs rijdt. Ik rijd door naar het station van Wormerveer.
Het is inmiddels donker en de kou lijkt in mijn botten te zijn gaan zitten. Op het tochtige station lukt het niet mijn handen stil te houden om een boek te lezen. Wat heb ik het stervenskoud... Voor me stopt de trein naar Amsterdam. Van daaruit is het nog maar een uurtje naar Den Bosch. En plots heb ik héél veel zin om naar huis te gaan.
Etappe: 30 kilometer, waarvan 29 kilometer verhard
Reactie plaatsen
Reacties