Trekvogelpad, dag 1: van Bergen aan Zee naar Alkmaar (29 november 2024)

Enerzijds heb ik zin in 'avontuur' en anderzijds ben ik dol op 'het vertrouwde'. Nu we de winter naderen en de dagen korter en kouder worden, wordt mijn drang naar 'het vertrouwde' groter. Twee maanden geleden leek het me nog mooi naar de Eifel te gaan, maar inmiddels denk ik: een paar dagen in Nederland is me al avontuur genoeg. Sterker nog: ik kies voor een streek waar ik afgelopen zomer ook al ben geweest, op de fiets met mijn man Jenno, Noord-Holland: ik ga een paar dagen over het Trekvogelpad lopen. 

De trein en bus brengen me van Den Bosch naar Bergen. Het is mooi weer, de zon schijnt en het is vrieskoud. Vanuit Bergen loop ik door bos en duin naar Bergen aan Zee, waar het Trekvogelpad begint. Halverwege kom ik de vertrouwde roodwitte markeringen al tegen, maar ik wil persé starten bij het officiële beginpad van het Trekvogelpad, tegenover het Nivonhuis in Bergen aan Zee. Ook wil ik nog even naar het strand, zodat ik Nederland ook écht helemaal ga doorkruisen, van zee tot Duitse grens. Geen kilometertje smokkelen. Ik heb zo mijn eigen dwangmatigheden...

De eerste helft van de etappe voert door het duingebied van Bergen aan Zee naar Egmond aan den Hoef. De route loopt licht op en neer. Ik loop op mijn trailrunschoenen en op mijn rug hangt mijn Osprey met zo'n 10 kilo bagage. Ik tors allerlei 'voor het geval dat' spullen met me mee. Denk aan een lakenzak, extra paar schoenen en acht krentenbollen. En waarom neem ik een slaapzak mee als ik in een hostel ga slapen? Het is slechts een retorische vraag...

Mijn gedachten schieten de eerste uren nog alle kanten op. Ik loop te herkouwen op het gesprek dat ik gisteren had in het kader van mijn vrijwilligerswerk als social coach. Ook schieten er nog allerlei flarden van mijn werk als hbo-docent door mijn hoofd. Ik herken die onrust uit eerdere wandelingen: het kost me vaak een paar uur om lekker in de wandelstemming te komen en mijn hoofd 'leeg' te krijgen. 

Lekker uitrusten onderweg is er in dit winterse weer niet bij. Al bij de eerste stop blijkt dat de thee uit mijn thermosfles zich aan de buitentemperatuur heeft aangepast. Hmmm... Sowieso is het best koud, dus huppa, maar weer door. Bij Egmond aan den Hoef raak ik het spoor bijster: het dorp blijkt flink groter te zijn geworden dan mijn boekje - uit 2003 - aangeeft. Ik struin vergeefs door een nieuwbouwwijk, mijn oriëntatie even kwijt. Echt verdwalen lukt natuurlijk niet, ook niet met een wandelboekje van meer dan 20 jaar oud. 

Na Egmond aan den Hoef loopt de route de een ruime polder in, om na 5 kilometer af te slaan langs een beekje. De zon gaat al onder en de temperatuur daalt. Brrr... De vier kledinglagen om mijn bovenlijf zijn genoeg, maar mijn benen krijgen het koud. Ik schiet het beschutte bos van Nijenburg in. De schemer gaat over in donkerte. Op het fietspad naar Alkmaar let ik goed op dat fietsers mij in het vizier hebben. In het pikkedonker loop ik over de stadswal, speurend naar de markeringen. Tot ik het mooi genoeg geweest vind en op zoek ga naar mijn bed voor de komende nacht: het King's Inn hostel in de binnenstad van Alkmaar. "Welcome!"