Wat is het hier lieflijk: ooievaars in een landje, een begroeid sluisje, een mooi fietspad langs de Ruhr. Ik wissel een paar keer stuivertje met een vrouw op een driewieler die, net als ik, steeds weer even halt houdt om enkele foto's te maken. Zou ook zij bijna al die foto's naderhand van haar telefoon verwijderen?
Tot Schwerte is het fijn fietsen, over mooie fietspaden, met soms links en dan weer rechts de Ruhr. Leuke bruggetjes brengen me van de ene naar de andere kant. Eén keer een pontje, de Hardenstein. Op enkele plekken is de Ruhr uitgedijd tot een meer, met al het watervertier vandien. Daar is de omgeving flink 'aangeharkt', met soms wel drie paden naast elkaar: eentje voor wandelaars, eentje voor fietsers én eentje voor skaters. Ach ja...
Vlak voor Herdecke fiets ik onder een prachtig spoorwegviaduct door. In het stadje doe ik een poging om een fietsmaker. Met de heuvels van Sauerland in het vooruitzicht wordt het dringend tijd om de versleten remblokjes te vervangen. Helaas vind ik in Herdecke alleen een winkel met elektrische fietsen: geen idee hoe elektrische fietsen remmen, maar vast niet met remblokjes. Gelukkig heeft het dorp ook een Aldi, waar ik ingrediënten voor de lunch scoor.
Even voorbij Herdecke installeer ik me op een bankje voor mijn lunch: broodjes, kaas, boter, kwark, noten. Terwijl ik geniet van al dat lekkers, komt een man van in de vijftig met hond langs. De man toont zich onder de indruk: "Ganz alleine mit dem Fahrrad aus den Niederlanden? Und du schläft in einem Zelt?" Het streelt mijn ego altijd weer. "Ist das nicht gefährlich?" Enigzins flirterig pareer ik: "Wieso? Sind Sie gefährlich?"
De route wordt saaier. Zowel qua wegen als landschap. Of lijkt dat alleen maar zo en is dit mijn dipjesdag? Dag 4 is wat dat betreft berucht. Ik zet mijn verstand op nul en fiets door. In Fröndenberg stuit ik op iets bezonders: een Fahrradkirche! Een kerk speciaal voor fietsers!? Ik stap af en loop naar binnen. Ik ben de enige bezoeker. Op een display van een installatie kies ik welke muziek ik wil horen. Onder de klanken van "Frieden, Frieden" zit ik een tijdje in een kerkbank, met uitzicht op het podium met fiets. Wat bijzonder. Met een prent van de paus op mijn stuur vervolg ik de route. Het lijkt gemakkelijker te gaan.
Over een mooi fietspad rijdt ik langs de A46, die ik door alle bomen weliswaar niet zie, maar des te meer hoor. De kilometerteller nadert de 100 km. Mijn lijf laat duidelijk merken dat het tijd is om te stoppen. Bij gebrek aan camping boek ik online een hotelkamer. In Hotel zur Post in Bruchhausen hang ik mijn nog natte tent uit, peuzel ik de restanten van mijn lunch op en kom ik mijn kamer niet meer af. Hoe heerlijk, een echt bed.
Etappe: 102 kilometer, 314 meter hoogteverschil. Hattingen, Witten, Wetter, Herdecke, Schwerte, Fröndenberg, Wickode, Bruchhausen.
Reactie plaatsen
Reacties