Wat een heerlijke nacht heb ik gehad, in een rustige kamer op een zacht bed. Met daarna een lekker ontbijt. Hoe fijn. Nu weer de fiets op, met als eerste stop het pittoreske Arnsberg. Ik neem de tijd om de binnenstad op de fiets te verkennen. Na vier dagen fietsen is er een zekere rust over me gekomen: ik heb geen haast meer. Al voel ik me niet dusdanig rustig dat ik het Sauerland museum ga bezoeken. Ik ben immers slechts 9 kilometer op weg...
Door een rustig, open landschap fiets ik verder naar het oosten. Zoals gebruikelijk stroomt de Ruhr soms links en dan weer rechts van mij. Er waait een windje in mijn rug. "Das ist die richtige Richtung," roept een tegemoetkomende vakantiefietser me toe. Ja, natuurlijk ga ik de goede kant op, schiet het door mijn hoofd. Ach nee, hij bedoelt natuurlijk de wind: ik heb de wind mee en hij heeft 'm tegen. "Stimmt!" roep ik hem achterna.
Ik rijd voorbij de eerste huizen van Meschede. En plots zie ik daar, totaal onverwachts, een fietsenzaak. En niet zp'n kleintje ook: hier verkopen ze vast remblokjes! Ik word niet teleurgesteld. Sterker nog, een uurtje later zijn ze vakkundig op mijn fiets gemonteerd, zowel voor als achter. Zo kan ik veilig de heuvels van Sauerland in. Al donder ik bijna van de fiets bij het overzwaaien van mijn been, omdat ze vergeten zijn het zadel in de oorspronkelijke stand terug te zetten.
Tevreden vervolg ik mijn route. In Olsberg trakteer ik mezelf op een ijsje. Samen met de Ruhr zet ik vervolgens koers naar het zuiden, waar ik de eerste echte heuvels tegenkom. Het heerlijke fietsweer voelt al snel flink warm. Oef. Rustigaan doortrappen. Links rechts, links rechts. Bij Assinghausen tref ik Maria in een Lourdesgrot. Even pauze voor wat mentale steun.
De Ruhr wordt steeds smaller en de heuvels hoger. Een paar keer stap ik af om uit te puffen. De camping bij Niedersfeld blijkt een huisjespark te zijn geworden. Ai jammer, het is hier mooi en mijn benen voelen zwaar. Weer verder dus, richting Winterberg. Prachtige weggetjes, met soms met nogal grove steenslag. Ik moet uitkijken om het risico op een lekke band te minimaliseren. En ai, wat is het pittig fietsen. Soms is de helling zó steil, dat ik de fiets lopend naar boven duw. En zelfs dat gaat moeizaam. Ik ben moe.
Maar aan alle afzien komt een eind, ook hieraan. Bij Winterberg prik ik mijn tent neer op camping Hochsauerland, onder een stilsstaande skilift, en trakteer mezelf op een avondmaal bij het campingrestaurant. Volgens Strava heb ik vandaag op de fiets de 'grootste totale stijging aller tijden' volbracht. Morgen een dagje rust.
Etappe: 78 kilometer van Bruchhausen, via Arnsberg, Meschede, Olsberg, Niedersfeld naar Winterberg. 922 meter hoogteverschil. Over landweggetjes, fietspaden en steenslagwegen.
Reactie plaatsen
Reacties