Gisteren heb ik een rustdag ingelast, om mijn benen te ontzien. Dat is niet helemaal gelukt. 's Ochtends ben ik naar de bron van de Ruhr gefietst, om daarmee de Ruhrtalradweg te finishen. Toen ik me daarna installeerde voor de tent, met mijn e-reader, bekroop me al snel de gedachte: "Dat is toch jammer: in dit mooie landschap voor m'n tentje zitten lezen? " Dus heb ik een wandeling over de hoogste top van Sauerland gemaakt, de Kahler Asten.
Bij het opstaan vanochtend, voelden mijn benen desalniettemin goed: ik heb er weer zin in! Vandaag ga ik op weg richting Kassel. Hoewel ik mezelf geen druk wil opleggen, zou ik het fijn vinden bij Kassel in de buurt te komen. Dan kan ik morgen de wandeling over de Wilhelmshöhe maken, uit een Rother wandelgidsje, die me erg mooi lijkt. Tegelijkertijd wil ik vandaag graag relaxed fietsen. In hoeverre gaat dit lukken?
Nu ik de Ruhrtalradweg heb volbracht, moet - of mag? - ik weer mijn eigen route verzinnen. Ik fiets graag op een papieren kaart, zodat ik goed kan zien waar ik heen ga. Een app op mijn telefoon vind ik niks. Maar tot Korbach heb ik geen geschikte kaart, dus fröbel ik wat met fietsbordjes, knooppuntbordjes en een grote overzichtskaart. Dat blijft behelpen: steeds moet ik mijn telefoon erbij pakken om een redelijk rechtstreekse route te vinden die ook mooi is. Voorbij Nieder Ense fiets ik gelukkig mijn papieren fietskaart op.
Al met al wordt het een pittige fietsdag. Heuvel op, heuvel af, heuvel op, heuvel af, en dat nog tig keer. Alleen vlak voorbij Korbach ligt er een zoevend fietspad over een voormalig spoorwegtracé. Ik fiets door plukjes bos, langs graanvelden, door dorpjes. En steeds maar weer heuvel op, heuvel af. Regelmatig krijg ik de trappers niet meer rond en duw ik m'n fiets omhoog. Ondertussen loopt de temperatuur op naar 26 graden. Liefst had ik mijn helm afgedaan, zodat ik de wind door mijn haren zou voelen, maar dat lijkt me niet veilig, met afdalingen over steenslag- of gravelwegen.
Er zijn nauwelijks bezienswaardigheden onderweg. Alleen bij Nieder Ense valt er een mooi kerkje te bezichtigen. De burchtruïne bij Dorfitter rijd ik pardoes voorbij - waar waren de bordjes? - en na een venijnige klim heb ik geen zin om te keren. Ik besef dat een zelfbedachte route niet persé zaligmakend is. Misschien is het logisch dat hier geen lange afstandsfietsroute ligt, juist omdat het pittig fietsen is én er weinig valt te beleven? Dat is vandaag zondag is, helpt ook niet mee; in de dorpjes is het een behoorlijk dooie toestand en niemand maakt vandaag een praatje met me.
Tijdens mijn pauzes pak ik regelmatig mijn e-reader, om mezelf voeding te geven voor overdenking. Zeh & Urban spreken in 'Tussen werelden' via twee hoofdpersonages over het klimaatprobleem en individualisme, niet persé opbeurend, maar dat past inmiddels bij mijn stemming: "Als je vanaf een afstandje ziet hoe iedereen het juiste en het beste wil voor een gezamenlijke toekomst, maar elkaar ondertussen steeds erger haat, voortdurend boos, gekwetst en beledigd is - dan moet er iets mis zijn met dat willen," aldus Zeh & Urban in 'Tussen werelden'.
Dat geldt natuurlijk ook voor mij: ik wil fietsen en ik wil dat het leuk is, maar regelmatig verwordt dat tot afzien, wat mijn humeur niet ten goede komt. Hoewel ik na afloop dan wel dubbel geniet. Ook dit keer is dat zo, als ik mijn tentje heb opgezet op een prachtig gelegen kleine Camping am Buhl, in Ahnatal. Hoe veel is het hier! En vlakbij Kassel natuurlijk, want dat moest wel gehaald worden...
Etappe: 97 van Winterberg, via Küstelberg, Referinghausen, Goldhausen, Nieder Ense, Dorfitter, Höringhausen, Freienhagen, Wolfhagen, Istha naar Ahnatal, vooral over land-, steenslag- en gravelwegen. 1149 hoogtemeters.
Reactie plaatsen
Reacties