Brrr... wat was het een koude nacht. Toen ik rond vijven op m'n telefoon keek, bleek het 3 graden te zijn. Met m'n thermo ondergoed, winterslaapzaak én fleecedekentje kon ik me net warm genoeg houden. Als we opstaan, is het bewolkt en vochtig. We ontbijten in de binnenruimte van de camping, waar een heus koffiezetapparaat staat. Lekker: normale koffie in plaats van de espresso uit onze percolator.
De eerste kilometers is het nog kil. Er hangen spinraggen in de hei van het Drents-Friese Wold. Geleidelijk aan wordt de lucht steeds lichter. En daar is ie dan: de zon! De route voert ons over een mooi en rustig fietspad door bos en hei en langs vennen. We stoppen bij een uitzichtstoren in een poging om vogels te spotten. In Appelscha scoren we twee oranje tompoucen om Koningsdag te vieren, die dit jaar op 26 april valt.
Via landweggetjes en fietspaadjes rijden we naar het Fochteloër Veen, een uitgestrekt hoogveengebied dat aan de afgravingswoede van de Nederlanders is ontsnapt. Het gebied is in beheer van stichting Natuurmonumenten die een grootscheepse restauratie van de lekke kades in het gebied is gestart, zodat het water beter kan worden vastgehouden. Vanaf de Z-vormige uitkijktoren spotten we een eenzame kraanvogel.
Na het veengebied komen we aan bij Veenhuizen, één van de Koloniën van Weldadigheid waar de landlopers en bedelaars destijds in 'gestichten' werden ondergebracht. Ook nu nog zijn in Veenhuizen drie penitentaire inrichtingen gevestigd. Ooit ben er in eentje binnengeweest, vanwege een interview met de toenmalige directeur. We rijden het Gevangenismuseum voorbij, dat we jaren geleden met onze kinderen al eens hebben bezocht.
Bij brouwerij Maallust zijgen we neer op het terras voor een Veenhuizens biertje met snabbels. Vanwege Koningsdag brengt een mannenkoor uit Scharnegoutum zeemansliederen ten gehore. Scharnegoutum! Jenno veert op. Zijn jeugd heeft zich voor een deel in dit dorp nabij Sneek afgespeeld. Eén van de koorleden (80+) blijkt z'n hele leven lang in het dorp te hebben gewoond: "Oh ja, die meiden herinner ik me nog, met die zwarte haren." Het blijkt om Jenno's tantes te gaan. Er schieten namen over en weer: "Oh ja! En die en die. Die woonden daar en daar."
Helemaal vervuld van herinneringen fietst Jenno voor me uit, richting het Friese plaatsje Haulerwijk, dat overigens buiten het fietsrondje Drenthe valt. We fietsen hier langs om (ook) tegemoet te komen aan mijn jeugd. In tegenstelling tot die van Jenno zijn mijn herinneringen vaag. Tevergeefs zoeken we mijn opa en oma op het kerkhof. Ze blijken bij hun geboortegrond begraven te zijn in plaats van hier. Morgen een nieuwe kans.
Etappe: prachtige, afwisselende route van 62 kilometer over fietspaden en landweggetjes.
Reactie plaatsen
Reacties