De zon komt op, het belooft een prachtige wandeldag te worden. We beginnen met een klauterklim van 500 meter vanuit de bergerie van Aline naar het zadel op zo'n 2.000 meter. Daarin zijn we niet de enige: met ons klauteren ook anderen omhoog en de eerste tegenliggers komen ons al tegemoet. Boven hebben we een schitterend uitzicht over afgeronde, stenige heuveltoppen die me doen denken aan de Cevennen.
We besluiten de rugzakken even te laten staan, om zonder ballast naar de top van de Monte Incudine (2.134 meter) te lopen. Het kruis zien we al van verre staan. Daar komen we wandelaars tegen met honden, die zich veel lichtvoetiger door het landschap bewegen. Al zie ik mijn eigen hond Woedie dit nog niet doen.
De afdaling gaat geleidelijk. Heerlijk. Ik zet er lekker de sokken in. In mijn gedachten keer ik terug naar de GR67 in de Cevennen, zo'n 30 jaar geleden, waar ik destijds erg van genoten heb. Ik houd van het ruige, stenige landschap, met de afgeronde toppen en het verre zicht. Maar in tegenstelling tot de Cevennen van destijds mist hier de verlatenheid: wat lopen hier veel mensen!
Uiteindelijk komen we uit op een steenslagweg die ons naar Croci brengt, een particuliere berghut die gerund wordt door drie jongemannen. Het is nog vroeg in de middag. Ik verschans met met e-reader en dagboek op het terras, ondertussen genietend van het uitzicht. Twee wespen proberen mij af te leiden, met enig succes. 's Avonds geniet ik als vegetariër van heerlijke eiertaart, terwijl de vleeseters een enorm bord lasagne voorgeschoteld krijgen. Na een mooie zonsondergang duiken we de tent in, die ik dit keer met Jacob moet delen.
Etappe: ongeveer 4,5 uur gaans over 8 kilometer, met 650 meter stijgen en 500 meter dalen.
Reactie plaatsen
Reacties