Fietsrondje Drenthe, dag 5: van Emmer-Compascuum naar Veenoord (30 april 2025)

Vandaag staat het Bargerveen op het programma, waar ik goede herinneringen aan heb toen ik enkele jaren geleden het Noaberpad liep. Lekker wijds en leeg. Toen was het slecht zomerweer, met veel wind en miezerregen: ik waande me alleen in een desolaat landschap. Mij maak je nergens blijer mee. Maar vandaag is het schitterend weer.

We fietsen door het land van het bruine goud: de turf. Het Bargerveen ligt er vrolijk bij en veel andere mensen willen daar ook van genieten. We houden ons netjes aan de formele route van het Drentherondje en fietsen langs de rand van het veen. Al hadden we op de kaart kunnen zien dat er een mooiere fietsroute dwars door het Bargerveen ligt. Jammer. Ik word er wat knorrig van: dit hadden die routebedenkers toch ook zelf kunnen verzinnen? 

Wat mijn humeur ook geen goed doet: Jenno heeft haast. Hij wil aan het einde van de fietsdag het Van Gogh Huis in Veenoord bezoeken, dat om 17.00 uur dicht gaat. Hij houdt het tempo er daarom flink in. Even lekker van de fiets afstappen om met de verrekijker het Bargerveen en haar bewoners te bestuderen, zit er niet in. Om hem niet te veel op stang te jaren, stap ik wel zo nu en dan van de fiets af, maar laat de verrekijker in de tas. 

Vanuit het Bargerveen gaan we richting Schoonebeek, bekend van het zwarte goud: de aardolie die circa 800 meter diep in de grond zit. Het olieveld bij Schoonebeek schijnt al in 1943 te zijn ontdekt en de olie is tot 1996 met ja-knikkers opgepompt. Sinds het begin van deze eeuw is de oliewinning opnieuw gestart, dit keer met stoompompen, die vier keer zo snel olie kunnen oppompen. Over de grens met Duitsland zien we dat de ja-knikkers daar nog gewoon in bedrijf zijn. Zouden de Duiters niet boos op 'ons' zijn, omdat wij het veld nu snel leegpompen?

Vlak voor Schoonebeek buigen we naar het noorden af, richting Veenoord, opnieuw door het landschap van het bruine goud: de turf. Net als bv. Emmer-Compascuum is Veenoord een langgerekt dorp langs een vaart waarmee het veen werd ontwaterd en waarover de turf werd afgevoerd. Achterin het dorp ligt het Van Goght Huis, waar we - natuurlijk - ruim op tijd aankomen. Dus volop tijd om ons te laten meenemen door het begeesterd betoog van een kundige vrijwilliger. 

Kortweg: Vincent van Gogh geeft in Veenoord een kleine drie maanden van zijn leven gelogeerd. Hij wilde hier ontdekken of hij een echte kunstschilder was. De natuur, het licht en de mensen in Drente hebben dit bevestigd. Tegelijkertijd hebben de Drenten hem ook laten voelen dat hij 'anders' was, waardoor hij zich eenzaam voelde en vertrok, naar Frankrijk. Het hoogtepunt van het Van Gogh Huis: zijn kamer, met bed en al. De mooie animaties, heldere toelichting en enthousiaste vrijwilligers doen mijn slechte humeur als sneeuw voor de zon verdwijnen: wat goed van Jenno dat mij hier naartoe heeft geleid!