De zon komt boven de bomen uit. Het belooft weer een lekker weetje te worden vandaag. Ik pak mijn fietstassen in en ruim de tent op. Al snel ben ik klaar voor vertrek. Dan pas kijk ik naar Jenno. Zijn tent staat nog fier overeind en zijn spullen liggen in groepjes op de grond. Huh? "Ik laat de tent eerst drogen, dan kan die thuis zó het krat in."
Oké, dit gaat nog wel even duren. Ik versleep mijn fiets naar het campinghuisje, met daarin allerlei inspiratiemappen en folders. Een half uur lang vermaak ik me met nieuwe fietsplannen, bv. een rondje om de wereld langs onder andere Siberië, de Krim en Amerika. Dan kunnen we eindelijk op weg.
Na een kilometertje of 10 bereiken we de VAM-berg: een bult vol huisvuil uit de Randstad, die door de Vuil Afvoer Maatschappij (VAM) is omgetoverd tot een serieuze heuvel. Naar de top van 48 meter voeren drie fietsroutes, waar talloze wielrenners hun kuiten op stukbijten. Ik kies voor de minst steile route; Jenno wacht beneden. In de eennakleinste versnelling kom ik boven: lekker! Mijn benen voelen beresterk. Een fijne opsteker dat dit me lukt, met een fietsvakantie in Duitsland in het vooruitzicht.
Na gebak in Wijster steken we de A28 over en komen in het Dwingelder Veld terecht: een gigantisch heidegebied. De wolkenloze blauwe lucht is inmiddels vervangen door een grijsblauwe lucht, met een lichte dreiging. Zo her en der wordt de heide uitgelicht door de zon. Extra mooi.
We maken nog een extra lusje over het Dwingelder Veld alvorens koers te zetten naar Dwingeloo, waar we ons getrakteerd hebben op een laatste nacht hotel. Op herhaling in hotel Wesseling waar we zo'n vijf jaar geleden de PiZ-cursus hebben gedaan, toen Jenno met pensioen ging. Heerlijke luxe: een lekker zacht bed en een eigen badkamer! Wat een genot.
Etappe: 39 kilometer over landweggetjes en fietspaden, deels over een eigen route.
Maak jouw eigen website met JouwWeb