Het was al voorspeld: wind en regen. Gisteravond hadden we nog last van 'wishful thinking': het zal vast meevallen. Maar helaas... Het risico is te groot dat de wind ons van de graat waait of dat we over de gladde rotsen uitglijden. Nu de GR20 blijven volgen, zou onverantwoord zijn. We luisteren naar ons verstand.
Enkele andere wandelaars kiezen ervoor om naar een dorpje te lopen, om aldaar de taxi naar de Col de Verde te nemen. Voor ons is dat een 'no go': als we niet de GR20 kunnen lopen, dan een alternatieve route, maar wel te voet. Ook al belooft het een saaie bosroute in de regen te worden.
Na een ontbijtje in de tent, slingeren Jacob en ik onze rugzakken om en werpen de regenponcho's erover. Samen met onze Vlaamse medewandelaars Tom en Annabelle gaan we op pad. Eerst een fikse afdaling over een mooi wandelpad richting het dorp Cozzano, om halverwege op circa 1.200 meter rechtsaf te slaan, een steenslagweg op.
Ruim 20 kilometer lopen we over de steenslagweg. Een chauffeur van een terreinwagen biedt ons een lift aan. We weigeren beleefd. Het blijft regenen. De ene kilometer gaat het licht omhoog en de andere kilometer licht naar beneden. Van de wind hebben we in het bos weinig last. De tocht is lang en saai; gelukkig hebben we elkaar voor een goed gesprek. We tellen de vuursalamanders die we onderweg tegenkomen en kom tot twaalf.
Halverwege is de voorzienigheid ons genadig: in Chapelle St. Antoine kunnen we binnen lunchen. Onder toeziend ook van meerdere Jezussen eten we onze rijstsalade op. Ik voel me er wat ongemakkelijk bij. Ook binnen krijgen we het uiteindelijk koud: tijd om weer op pad te gaan. Ik wil me warm lopen en zet er flink vaart in. De anderen laat ik achter me. Niet sociaal, maar voor nu lekker. Tussentijds pauzeren zit er de rest van de etappe niet in: te koud. We buffelen door tot Col de Verde.
In de berghut van Col de Verde is het beredruk: iedereen zoekt de warmte op. Om 17.00 uur worden we eruit gejaagd, ons chaletje in, waar we op ons stapelbed - ik lig altijd boven - wat gaan lezen. We kunnen pas om 20.00 uur eten, in tweede shift, want niet iedereen past tegelijkertijd in de berghut. Maar als het dan eindelijk zover is: hoe heerlijk! Lekker warm, dichtbij het haardvuur. Terwijl de anderen een karbonade verorberen, geniet ik wederom van een omelet, nu met frietjes en een wijntje erbij. En met goed gezelschap van Annebelle en Tom. Genieten!
Etappe (alternatieve route, geen GR20): 27 kilometer in 7 uur gaans, 800 meter dalen en 300 meter stijgen.
Reactie plaatsen
Reacties