Het is volbracht. Voorafgaande aan onze wandeltrekking vond ik het nog heel jammer dat we de GR20 niet helemaal tot Calenzana zouden afmaken. Ik heb zelfs nog gekeken of we dit alsnog zouden kunnen regelen, maar de benodigde hut bleek volgeboekt. Na de zware etappes van gisteren en eergisteren heb ik er helemaal vrede mee. Want waarom zouden die roodwitte tekens ons moeten dicteren?
Vandaag hebben we een vrije dag. Pas aan het einde van de middag nemen we de trein naar Bastia. Gisterenavond hadden we al de citadel van Calvi verkend en nu willen we een wandeling rondom Calvi maken. Op de bonnefooi richting het kerkje dat we op de heuvel zien liggen. Via MapsMe vinden we een wandelpad die kant op, voorzien van gele tekens.
De Notre Dame de la Serra is kleiner dan haar naam doet vermoeden, een mooi kerkje waarbij Maria waakt over de stad. De omgeving is prachtig, met zandkleurige rotsen in allerlei vormen. We herkennen een hond met opengesperde bek, een olifant zonder slurf en een versteende dodo. Voor de terugweg kiezen we het wandelpad langs de rotsige kust, een stukje van de Sentier Littoral. In tegenstelling tot de GR20 is dit een makkie en zeker net zo mooi.
Jacob is helemaal in zijn sas. Hij heeft eindelijk weer de beschikking over z'n fototoestel van drie kilo, dat eerder steeds met het bagagevervoer meeging. Hij neemt het ervan. Wat zijn hier veel mooie foto's te maken! Zucht. "Je bent stil gevallen," constateert Jacob. Gelukkig is de natuur hier schitterend, met al die goudkleurige rotsen en de helderblauwe zee, onder een stralende zon.
Bij Calvi eindigt het wandelpad in een baaitje, met een aantal zwemmers. Hoewel het er heel aanlokkelijk uitziet, ga ik me er niet aan wagen. In bikini of badpak ben ik inmiddels niet goed toonbaar: de blauwe plekken en schrammen zouden veel vragen oproepen. Ik wil het risico niet nemen dat Jacob hiervoor als schuldige wordt aangewezen. Twee wespen nemen hem - om wat voor reden dan ook - toch iets kwalijk en gaan hem te lijf: au, au!
Aan het einde van de middag pikken we onze bagage bij het hotel op. Jacob heeft nu twee rugzakken te torsen: zijn oude, geleende megagrote rugzak en zijn nieuwe rugzak. Oef. Het is druk op het stationnetje van Calvi. We zijn duidelijk niet de enige touristen die richting Bastia willen reizen. Hé, wie zien we daar! Daar zijn ze weer, Mark en Mike. We gaan samen in een zitje in de trein zitten. Jacob, Mark en Mike praten wat af met elkaar, alsof ze elkaar niet gisteren nog hadden gezien. En ik? Ik ben stilgevallen.
Rondje: circa 15 kilometer in drenteltempo (bijna 6 uur), met circa 300 meter stijgen en dalen
Reactie plaatsen
Reacties